τοπότυπος

ο, Ν

(βιολ.-παλαιοντ.)

άτομο ή άτομα ενός είδους που έχει συλλεγεί από την τυπική τοποθεσία και από τον ίδιο στρωματογραφικό ορίζοντα, από τον οποίο είχε συλλεγεί κατά το παρελθόν και ο ολότυπος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. topotype (< τόπος + τύπος)].